Όλοι μας, κατά καιρούς είτε γίναμε μάρτυρες είτε έχουμε ακούσει ιστορίες γειτόνων που έρχονται σε αντιπαράθεση, για λόγους μη τήρησης του ωραρίου κοινής ησυχίας.
Από την μία πλευρά, περιπτώσεις συνοικών που χωρίς ενδοιασμό, θορυβούν μη σεβόμενοι τις ώρες αναπαύσεως των συνανθρώπων τους. Από την άλλη πλευρά, γείτονες υπέρ ευαίσθητοι, που αντιδρούν με το παραμικρό σε κάθε είδους άκουσμα ή θόρυβο. ...
Από την μία πλευρά, περιπτώσεις συνοικών που χωρίς ενδοιασμό, θορυβούν μη σεβόμενοι τις ώρες αναπαύσεως των συνανθρώπων τους. Από την άλλη πλευρά, γείτονες υπέρ ευαίσθητοι, που αντιδρούν με το παραμικρό σε κάθε είδους άκουσμα ή θόρυβο. ...
Γεγονός είναι ότι το ποσοστό εμφάνισης του φαινομένου αυτού, είναι σχεδόν ανύπαρκτο ή πάρα πολύ μικρό στην Επαρχία ενώ μεγαλώνει στις Πόλεις και ακόμα περισσότερο στις περιοχές που είναι πυκνοκατοικημένες.
Το παραπάνω στατιστικό είναι απολύτως λογικό να είναι αληθές, διότι στις μεγαλουπόλεις, με τους έντονους ρυθμούς, αναπόφευκτα έντονη είναι και η ψυχολογική κούραση μας. Κούραση η οποία συσσωρεύεται με αποτέλεσμα οι ανοχές μας να μειώνονται σημαντικά σε σημείο να φτάνουμε στην άλλη πλευρά, την πλευρά της υπερβολής, όπου αντιδρούμε υπερβολικά, χωρίς κρίση και με ζήλο υπερασπίζοντας τα δικαιώματα μας.
Στις παραπάνω ακραίες περιπτώσεις αν εισάγουμε και τον εξ ορισμού ανθρώπινο εγωισμό, μπορούμε να καταλάβουμε γιατί η αντιπαράθεση μεταξύ γειτόνων παίρνει διαστάσεις και πολλές φορές ακολουθεί την δικαστική οδό.
Το άρθρο δεν παίρνει θέση υπέρ της μίας ή της άλλης συμπεριφοράς, αλλά θέλει να προβληματίσει. Θα λέγαμε ότι και οι δύο πλευρές έχουν "τα δίκια τους" αλλά "το χάνουν" την στιγμή που φτάνουν στην υπερβολή.
Η λύση βρίσκεται αν επικαλεστούμε το αρχαίο ρυτό "Πάν μέτρον άριστον", ενώ καλό είναι να γνωρίζουμε και το νομικό πλαίσιο για το ωράριο κοινής ησυχίας:
Το παραπάνω στατιστικό είναι απολύτως λογικό να είναι αληθές, διότι στις μεγαλουπόλεις, με τους έντονους ρυθμούς, αναπόφευκτα έντονη είναι και η ψυχολογική κούραση μας. Κούραση η οποία συσσωρεύεται με αποτέλεσμα οι ανοχές μας να μειώνονται σημαντικά σε σημείο να φτάνουμε στην άλλη πλευρά, την πλευρά της υπερβολής, όπου αντιδρούμε υπερβολικά, χωρίς κρίση και με ζήλο υπερασπίζοντας τα δικαιώματα μας.
Στις παραπάνω ακραίες περιπτώσεις αν εισάγουμε και τον εξ ορισμού ανθρώπινο εγωισμό, μπορούμε να καταλάβουμε γιατί η αντιπαράθεση μεταξύ γειτόνων παίρνει διαστάσεις και πολλές φορές ακολουθεί την δικαστική οδό.
Το άρθρο δεν παίρνει θέση υπέρ της μίας ή της άλλης συμπεριφοράς, αλλά θέλει να προβληματίσει. Θα λέγαμε ότι και οι δύο πλευρές έχουν "τα δίκια τους" αλλά "το χάνουν" την στιγμή που φτάνουν στην υπερβολή.
Η λύση βρίσκεται αν επικαλεστούμε το αρχαίο ρυτό "Πάν μέτρον άριστον", ενώ καλό είναι να γνωρίζουμε και το νομικό πλαίσιο για το ωράριο κοινής ησυχίας:
Θερινή περίοδος (1 Απριλίου έως 30 Σεπτεμβρίου).
|
…και μη ξεχνάτε, ο σεβασμός δείχνει πολιτισμό και η ανοχή προς τον συνάνθρωπο δείχνει σεβασμό!